Even was ik verdwaald, had ik een zijpad genomen, omdat ik nieuwsgierig als ik ben een leuke doorgang zag naar een andere wereld. De wereld van groei en ambitie en gras wat bij de buren altijd groener lijkt. De wereld van status en extra geld, maar ook van minder vrije tijd en vooral minder vrijheden.
Opeens werd mijn leven best ingewikkeld, en precies dát was hetgeen ik juist niet wilde.
Met al mijn levensjaren had ik gedacht dat ik mezelf inmiddels wel kende. Ik blijk nog niet uitgeleerd. Zeer waarschijnlijk heb ik daar mijn hele leven voor nodig.
Ik zie mijn leven als 1 groot doolhof, of eigenlijk is het een park met meerdere doolhoven. Een doolhof is voor mij een plek om te verdwalen en te ontdekken. Gevoelens van verwondering en blijdschap worden afgewisseld met angsten en verdriet. De hagen en muren geven me wel rust en een duidelijk pad, maar soms wordt het me te benauwd en raak ik in paniek. Vaak weet ik niet precies welk pad ik moet nemen, niet overal staan duidelijke bordjes. Het is een kwestie van proberen, vallen en opstaan. Maar ook van dansen, zingen en genieten van alle mogelijkheden die ik onderweg tegen kom. En opeens is daar de uitgang, vaak als je het niet verwacht.
Die uitgang komt uit in een soort niemandsland, waar alles heel rustig en kalm is en ik geen mensen tegenkom en niets beleef. Eigenlijk is dit gebied mijn comfortzone. De plek waar ik me het fijnst voel; veilig, stil en kalm. Waar me niets kan gebeuren, geen risico’s zijn, geen verwachtingen en vooral geen moeilijke dingen spelen. Maar waar het op den duur heel erg saai wordt. Opeens heb ik dan behoefte aan een uitdaging, aan liefde, aandacht en vooral aan avontuur. Dan komt er overwacht een opening in de heg of op mijn pad waar ik de verleiding hoor roepen, waar stemmen en het gelach boven de stilte uitkomt. Dus, je begrijpt, nieuwsgierig en vol enthousiasme duik ik dan weer een ander doolhof in om het gevoel te hebben dat ik leef!
Het is mij duidelijk geworden dat vrijheid en gezondheid belangrijker voor mij zijn dan status en luxe. Dat ik uiteindelijk meer waarde hecht aan een rustig en simpel leven.
Dankbaar voor het leven wat ik nu heb, waarin ik naast mijn werk en gezin ook de ruimte heb voor mezelf en het ontwikkelen van mijn creativiteit, besef ik nu: het is goed zoals het is.
Dit pad liep uiteindelijk dood, of misschien vond ik op tijd de uitgang van het doolhof vol mogelijkheden.
Fijn dat alles nu weer rustig en kalm is.
.....voor zolang het duurt ;-)
